Głowica do terapii ultradźwiękowej
ULTRADŹWIĘKI
Ultradźwięki to drgania mechaniczne oddziaływujące nawet do 3 cm w głąb. Dużą „dźwiękochłonność” wykazuje tkanka nerwowa, mniejszą mięśniowa, a najmniejszą z racji swojej zwartej struktury tkanka tłuszczowa.
Wywoływane zmiany:
- miejscowe (występują w miejscu i w momencie nadżwiękawiania): mechaniczne (mikromasaż), termiczne (w tkankach wytwarza się ciepło), fizykochemiczne (wpływ na koloidy tkankowe).
- ogólne: przeciwbólowe, przeciwzapalne, zwiększenie procesów wchłaniania, wytwarzanie w tkankach ciepła i stanu przekrwienia czynnego, zmniejszenie napięcia mięśni, hamowanie układu współczulnego, zwiększenie rozciągliwości tkanki łącznej w bliznach, przykurczach, zwłóknianych mięśniach i torebkach stawowych, przyspieszenie gojenia ran (zarówno tkanek miękkich, jak i tkanki kostnej).
Terapia ultradźwiękowa ma przede wszystkim działanie przeciwzapalne i przeciwbólowe.
Pacjent podczas zabiegu ultradźwiękami
Terapia skojarzona
Jest to połączenie działania ultradźwięków i prądu. Głowica ultradźwiękowa jest także elektrodą. Jednoczesne zastosowanie dwóch energii zwiększa ich efektywność.
Fonoforeza
Zabieg polegający na wprowadzaniu związków chemicznych (leków) do ustroju za pomocą ultradźwięków. Leki dają dodatkowy efekt leczniczy wnikając poprzez skórę do głębiej położonych warstw. Wskazania do stosowania: zmiany zwyrodnieniowe stawów, nerwobóle, zapalenia okołostawowe, stany pourazowe, stany zapalne w obrębie mięśni i stawów, blizny, bliznowce, owrzodzenia, zapalenia skóry, trudno gojące się rany, leczenie obrzęków, krwiaków, zaburzenia krążenia żylnego.